Tiny little plants, that’s everything. Two centimeters tall, three at most. The invaders in full glory. More is not necessary, at least not for now. Germination is the most difficult part, they say. It can only get better in the future! And germinating they do, our little aliens, no mountain high enough to stop them. Yet.
Look at them, so small and ill prepared for the cold. Maybe the subarctic summer tricked them in a germination they don’t want at all. Maybe they are not strong enough for what will happen next.
Winter is coming. Winter will be the next hurdle to take. We still need to see how many of these tiny seedlings emerge from under the thick blanket of snow that’s falling now. And only then we’ll know the real strength of the aliens.
Jonas, als jullie die exoten exporteren, creëren jullie dan zelf geen ‘gevaarlijke’ situatie? Zoiets als konijnen in Australië?
Dat doen we gelukkig niet, want dat zou inderdaad een groot gevaar geven! Als ik naar Chili reis, neem ik de exoten niet met me mee, ik gebruik zaden van ‘lokale’ exoten, die ginder al aanwezig zijn. Er worden dus geen exoten tussen continenten geëxporteerd.
Dat zijn ook de relevante exoten, die al in het landschap aanwezig zijn, daarvan willen we weten hoe gevaarlijk ze zijn. Maar door ze ginder gecontroleerd even op een plek te zetten waar we weten hoe de omstandigheden zijn, kunnen we gemakkelijker conclusies trekken dan door ze gewoon te gaan zoeken.